نمایشگاه جایگاهی است که در آن ارائه کنندگان و بازدیدکنندگان میتوانند با کنش‌های سازمان یافته و هماهنگ به داد و ستد کالاها، خدمات و اطلاعات بپردازند. نمایشگاه جایی است که عرضه-کنندگان و بازدیدکنندگان با هم روبرو می‌شوند. نمایشگاه جایگاه شناساندن یک ایده نوین یا جای داد و ستد اطلاعات، نوآوریها، نوآفرینی‌ها و اختراع هاست. تاریخ نمایشگاه‌ها با تاریخ بازرگانی و داد و ستد بشر در پیوند است. بازارهای مکاره از ۶۰۰۰ سال پیش وجود داشته‌است. فنیقیها به عنوان بزرگترین بازرگانان زمان خود نخستین نمایشگاه‌ها را در ۲۸۰۰ سال پیش از میلاد برپا کردند. فنیقیها کالاهای جورواجور خود را با کشتی به سرزمین‌های دیگر می‌بردند و در آنجا به نمایش می‌گذاشتند.
با دگرگونی‌های دوران نوزایی و انقلاب صنعتی نیز رفته رفته نمایشگاه‌ها بهتر و بهتر برگزار شدند و به گونه رویدادهای فصلی، محلی، منطقه‌ای و جهانی خودنمایی کرد. در ایران نیز بیشترین نمایشگاه-های سده‌های گذشته در کنار بندرهای بزرگ یا شهرهای بزرگ که بر سر راه کاروان‌ها جای گرفته بودند برگزار می‌شدند. جدا از بندر و شهرهای بزرگ، در مسیر راه‌های بازرگانی همچون جاده ابریشم که از ایران گذر می‌کرد نیز نمایشگاه بر پا می‌شد. در دوره صفویان بازاری به سبک نمایشگاه در اصفهان شکل گرفت، در دوره قاجار به کوشش عباس میرزا نمایشگاه بزرگی در تبریز برپا شد که در آن ساخته های ایران به نمایش درآمد، در این نمایشگاه بازرگانانی از روسیه و عثمانی نیز حضور داشتند.
شرکت ایران در نمایشگاه‌های خارج از کشور برای نخستین بار در سال ۱۸۵۱ در نمایشگاه کاخ بلورین لندن بر میگردد که با فراخوان امیرکبیر صنعتگران در این نمایشگاه شرکت و کالاهای ایران از جمله پارچه‌های قلمکار، فرش و صنایع دستی، کاشی و انواع خشکبار را به نمایش گذاشتند. در سال ۱۳۴۳ قانون تشکیل شرکت سهامی نمایشگاه‌های بین‌المللی تصویب و در سال ۱۳۴۸ نمایشگاه بین‌المللی آسیایی با مشارکت ۳۳ کشور در تهران برگزار شد. بعد از برگزاری سه نمایشگاه آسیایی در سال ۱۳۵۲ نخستین نمایشگاه بین‌المللی تهران برپا شد که تا سال ۱۳۷۹ بیست و شش نمایشگاه بین‌المللی بازرگانی در تهران برگزار شده بود و از سال ۱۳۸۰ به صورت تخصصی برگزار میشود.
